UFC 173: Barao vs Dillashaw

[N!KO]

Data: 25 maja 2014

Miejsce: Mandalay Bay Evenets Center, Las Vegas, Nevada, USA

Transmisja: PPV

 

Walka wieczoru:

Pojedynek o pas mistrza UFC w wadze koguciej

135 lbs: Renan Barao (32-1) vs. T.J. Dillashaw (9-2)

 

Główna karta:

205 lbs: Daniel Cormier (14-0) vs. Dan Henderson (30-11)

170 lbs: Robbie Lawler (22-10) vs. Jake Ellenberger (29-7)

135 lbs: Takeya Mizugaki (19-7-2) vs. Francisco Rivera (10-2)

155 lbs: Tony Ferguson (14-3) vs. Katsunori Kikuno (22-5-2)

 

Walki w Fox Sports 1:

155 lbs: Jamie Varner (21-9-1) vs. James Krause (20-5)

155 lbs: Francisco Trinaldo (14-3) vs. Michael Chiesa (10-1)

135 lbs: Chris Holdsworth (5-0) vs. Chico Camus (14-4)

155 lbs: Al Iaquinta (8-2-1) vs. Mitch Clarke (10-2)

 

Walki w UFC Fights Pass:

155 lbs: Anthony Njokuani (16-7) vs. Vinc Pichel (8-1)

145 lbs: Aaron Phillips (5-0) vs. Sam Sicilia (12-4)

170 lbs: David Michaud (7-0) vs. Li Jingliang (8-2)

 

Daniel Cormier Last 3: W - Patrick Cummins ; W - Roy Nelson ; W - Frank Mir

Dan Henderson Last 3: W - Mauricio Rua ; L - Vitor Belfort ; L - Rashad Evans

 

Pat Cummins taką wymówką nie jest, Hendo być nią może. Wymówką by dać title-shota Cormierowi. Czytając nazwiska, można odnieść wrażenie, że to będzie wielka bitwa. Zastanawiając się chwilę, patrząc na ostatnie występy, to powinno być łatwe zwycięstwo Daniela. Hendo to już tylko nazwisko. Wiem, że to brzmi dziwnie mając w pamięci pojedynek z Ruą, ale Shogun też moczy na lewo i prawo, więc byli siebie godni. Od powrotu do UFC, Dan pokonał tylko Brazylijczyka dwukrotnie. Pozostałe walki, to 3 porażki. Zapaśniczo nie ugra tu nic - nie zapominajmy, kim jest Daniel - a w stójce może liczyć na swoją bombę. Jeśli nie trafi - przegra. Prawdopodobieństwo marne, bo watpie, żeby Cormier szedł tu na jakąkolwiek wymianę.

 

Renan Barao Last 3: W - Urijah Faber ; W - Eddie Wineland ; W - Michael McDonald

TJ Dillashaw Last 3: W - Mike Easton ; L - Raphael Assuncao ; W - Hugo Viana

 

Naprawdę lubię Dillashawa, co pewnie da się zauważyć, bo podkreślam to w większości kart, na których go widzę. Dobry zapaśnik. Tutaj jednak został złożony w ofierze. Zresztą został wrzucony w tytułowy obrazek mocno na wyrost, bo nie pokonywał aż tak dużych nazwisk, aż tak efektownie. Tylko ileż można oglądać Barao vs Faber? Pomiędzy nimi jest przepaść, a pomiędzy Faberem i trzecim, jest jeszcze większa. Trochę taka waga ciężka się z tego robi, gdzie wiarygodnego pretendenta na horyzoncie nie ma.

 

Robbie Lawler Last 3: L - Johny Hendricks ; W - Rory MacDonald ; W - Bobby Voelker

Jake Ellenberger Last 3: L - Rory MacDonald ; W - Nate Marquardt ; W - Jay Hieron

 

Ellenberger robi postępy kondycyjne, ale nie na tyle duże, żeby zaraz dać pasjonujące 3 rundy. Na tej płaszczyźnie Lawler będzie miał sporą przewagę, którą zapewne wykorzysta. Liczę jednak, ze odważnie ruszą na siebie, i będzie stójkowa wojna. Obaj takową lubią, tyle że Robbie ma o wiele więcej do stracenia i raczej powinien jej unikać.

 

Poza tym, interesuje mnie głównie Ferguson, który gdzieś się ostatnio zgubił, a do porażki z Michaelem Johnsonem bardzo dobrze rokował. A Al Iaquinta ile by nie wygrał, i tak walczy w undercardzie

[pablobjj]

Trochę robisz staruszka z Hendo. Fakt faktem, że zapaśniczo się opuścił od czasu, gdy był dwukrotnym reprezentantem USA w zapasach. Fakt faktem, że daje się obalać nawet w klinczu, będąc zawodnikiem stylu klasycznego. Obydwaj mają bomby w prawej, ale Henderson o wiele mocniejszą. Cormier powinien zdominować rywala zapaśniczo i tutaj prawdopodobnie rozegra się walka na dystansie 3 rund. Nie stawiam na KO czy poddanie, bo ciężko poddać Hendo, a znokautować można tylko mocnym strzałem, jak to potrafi Belfort i chyba nikt inny w wadze 93/84.

 

BTW: Witam po latach

[-Raven-]

Sęk w tym, że Cormier to taka lepsza wersja Hendersona - z lepszymi zapasami, lepszym cardio, szybsza i z bardziej poukładaną stójką. DH powinien pokręcić Dana w jakiej tylko będzie chciał płaszczyźnie i zrobić to łatwo (choć faktycznie Hendo pewnie dotrwa jakoś do decyzji, bo do skończenia jest trudny). Cormier musiałby mieć niewiarygodnego pecha (czyt. nadziać się na lucky H-Bomb) żeby to uwalić.

Mam nadzieję, że wygra to Cormier, bo lubię Hendersona i nie chciałbym oglądać jak Bones robi mu krzywdę i ośmiesza go w oktagonie.

[N!KO]

Jamie Varner (21-10-1) vs. James Krause (21-5) - Tych Panów raczej kojarzymy z submissionami, a Ci zafundowali ostrą wymianę w stójce. Ciekawe jakby się to potoczyło, gdyby Varnerowi nie padła kostka - Krause prezentował się lepiej od początku, ale Jamiemu mogłby jakiś cep wejść, odmieniając losy spotkania. To co się działo z jego nogą przed naszymi oczami, wywowało większy grymas na twarzy niż najbrutalniejszy cios. Pokazał jaja walcząc do końca pierwszej rundy, ale to pewnie będzie miało swoje konsekwencje.

 

Robbie Lawler (23-10) vs. Jake Ellenberger (29- - Stary Ellenberger wpadał jak prawdziwy Juggernaut. Jasne, puchł po 5minutach i przegrywał, ale widowiskowość była jego domeną. Nowy Jake jest mocno defensywnie nastawiony. Gdyby nie rozkręcił się z czasem i dalej tańczył tak jak w pierwszej odsłonie, to nie zdziwiłbym się, gdyby Danka się z nim pożegnał. Drugi raz kazdy oczekuje od niego kanonady ciosów, a on wyprowadza ich tylko kilka. Na razie nie przyniosło to żadnych korzyści. Druga porażka z rzędu. Lawler zrobił, co miał zrobić.

 

Daniel Cormier (15-0) vs. Dan Henderson (30-12) - Totalna dominacja Cormiera. Ograniczył H-Bomb do minimum, rzucając swoim rywalem i prowadząc walkę w parterze. Obalenia cholernie efektowne. Zyskują jeszcze więcej na wartości, jeśli weźmiemy pod uwagę, że Daniel rzucał tak innym zapaśnikiem. Jones vs Cormier!

 

Renan Barao (32-2) vs. T.J. Dillashaw (10-2) - Holy shit. TJ był niesamowicie przygotowany do tej walki. Był szybszy od niepokonanego przez lata Barao. Nokdaun w pierwszej rundzie ustawił walkę. Dillashaw nawet nie korzystał ze swoich zapasów, które do tej pory były jego największą bronią. Renan był bezradny przy kombinacjach pretendenta. Nie tak dawno walczył w TUFie, teraz jest mistrzem UFC.

[Morison]

Jamie Varner vs James Krause - szacunek dla Varnera, który 4 minuty przewalczył z kontuzjowaną kostką, a mimo to portafił zaatakować rywala i trafić, szkoda, że pod koniec rundy nie mogł utrzymać się na nogach, bo był lepiej przygotowanym zawodnikiem i gdyby nie kontuzja, upatrywałbym w nim faworyta mimo znacznej niekorzyści wzrostu i zasięgu.

 

Takeya Mizugaki vs Francisco Rivera - Japończyk nie zachwycił, a mimo to wygrał wyraźnie. Nudna walka, gdzie najciekawsza była pierwsza runda, w której Takeya szybko poslał rywala na deski, by potem bronić się przed obaleniami. Skoro Rivera nie podołał takiemu wyzwaniu, co zrobiłby z nim oryginalny rywal na tę galę - TJ Dillashaw?

 

Robbie Lawler vs Jake Ellenberger - tu również dominacja jednego zawodnika nie podlegała wątpliwości, z tym, że Robbie wziął sprawy w swoje ręce i zakończył to przed czasem. Najbardziej podpobal mi się moment, gdzie Jake zdobył pozycję za plecami przeciwnika, a Lawler go obśmiał i błyskawicznie odzyskał przewagę. Robbie coraz bliżej starica rewanżowego z Hendricksem, na ktory już ostrzę sobie zęby.

 

Dan Henderson vs Daniel Cormier - DC okrutnie pozamiatał ring Hendersonem, a pojedynek zakończył wyciągniętym od niechcenia RNC. Zbicie do 199 Ib miało dodać Hendo dynamiki, a tylko ulatwiło Cormierowi rzucanie nim po ringu, jego wygrana niezagrożona nawet przez chwilę.

 

Renan Barao vs TJ Dillashaw - WOW! Skazywany na pożarcie w 1-2 rundzie TJ zaczął od poslania mistrza na deski, o mało co nie skończyło się to już po tamtym punchu (który na pewno nie był "lucky'), Renan mocno odczul ten knockdown, a Dillashaw z minuty na minutę powiększal przewagę, w ostatniej rundzie Barao musiał się odkryć i postawić wszystko na jedną kartę, co przypłacił TKO. Porywająca postawa nowego mistrza, wielkie brawa.

[Edgar]

Renan Barao vs TJ Dillashaw - Ogromny szok. Do tej pory największe zaskoczenie w świecie MMA w tym roku i wątpie, że w najbliższych miesiącach coś będzie w stanie przyćmić to wydarzenie. Barao kontynuował swój genialny streak, odhaczał kolejnych rywali i naprawdę dam konia z rzędem temu, kto przewidział, że Dillashaw będzie w stanie wygrać z Barao. Te nie tylko to zrobił ale też zaprezentował genialną formę. Był lepszy od brazylijczyka w każdym z możliwych aspektów, szybszy, zwinniejszy, lżejszy na nogach, prezentujący się wybornie w stójce. Po pierwszych dwóch rundach - wyraźnie na korzyść TJ'a spodziewałem się, że wszystko wróci na swoje właściwe tory. Do tej pory jeżeli ktoś walczył z Barao i prezentował się lepiej w początkowych rundach to później wysiadał kondycyjnie i ostatecznie przegrywa. Dillashaw nie tylko zdominował pierwsze rundy ale także pogłębił o wrażenie w kolejnych, kończąc mistrza. Czekamy na rewanż...i kolejnego rywala. Może rewanż z Assuncao?

[N!KO]

Może rewanż z Assuncao?

 

Myślę, że na pewno. Stawiam, że Rafael będzie następny, przed Barao. TJ teraz nie da decydować sędziom.

[Kowal]

Jamie Varner vs James Krause Varner szybko nabawił się kontuzji, chyba dość poważnej, bo noga wygięła mu się mocno, a później miał problemy żeby ustać na tej nodze i padał na matę. Krause mimo wszystko mógł przegrać, bo Varner przejął kontrolę, ale nie potrwało to długo i Krause miał kontrolę nad kontuzjowanym rywalem już do końca rundy. Nie można odmówić Varnerowi chęci do walki, bo mimo że nawet w parterze nie mógł oprzeć się na kontuzjowanej nodze, to dotrwał do końca rundy, próbując nawet atakować rywala.

 

Robbie Lawler vs Jake Ellenberger Walka nie była toczona w porywającym tempie, ale mocne ataki Lawlera całkowicie to wynagradzały. Robbie stale dominował, co było dobrze widoczne podczas walki w stójce, a końcówkę też fajną zafundował, bo było widać że Jake’owi po tym mocnym kolanie już nie bardzo chce się walczyć.

 

Dan Henderson vs Daniel Cormier Przewaga Cormiera nie podlegała wątpliwości w żadnej z trzech rund, które swoją drogą były bardzo do siebie podobne. Cormier rzucał rywalem jak szmatą, był z góry w parterze i cały czas ciosami kontrolował to starcie. Na koniec duszenie, czyli podkreślenie dominacji Daniela. Podobała mi się akcja w pierwszej minucie trzeciej rundy, w której Henderson stał się ofiarą, że tak nazwę po wrstlingowemu, zajebistego body slama. Fajnie ta akcja wyglądała, prawie jakby Henderson nic nie ważył.

 

Renan Barao vs TJ Dillashaw Niestety na wynik tej walki natknąłem się już z rana, ale wiadomo że przerwanie streaku 31 do 0 nie mogło przejść bez echa. A to już było świetne osiągnięcie. Tym bardziej że TJ stoczył w MMA ledwo ponad dziesięć walk, więc faworytem zdecydowanym był Barao, który w dodatku wyglądał na większego. A tu niespodzianka i TJ całą walkę był trudny do złapania, a w dodatku świetnie uderzał i kopał. Bardzo ciekawe pięć rund, ukoronowane znakomitym nokautem przez kopnięcie i potem dobicie pół przytomnego rywala, to świetna recepta na skończenie tak długiego streaku. Kopnięcia TJ-a w głowę Barao wyglądały porządnie, tak jak jego ciosy, a jednym z nich mógł zakończyć walkę już w pierwszej rundzie. Aż trudno uwierzyć jak Renan to przetrwał, bo wyglądął jakby mu nagle wyłączyli prąd. Później obaj próbowali atakować, ale to nowy mistrz robił to lepiej, a przede wszystkim szybko przechodził z obrony do ataku, np. po przyjęciu na gardę kopnięcia z obrotu od razu szedł do przodu zadając swój cios. TJ wygrał zasłużenie i fajnie że skończył to przed czasem, żeby przypadkiem sędziowie nie popatrzeli przychylnym okiem na byłego już mistrza.

[-Raven-]

1. Jake Ellenberger vs Robbie Lawler - zaczynam powoli markować Lawlerowi, który przeżywa drugą młodość w MMA. Robbie zawsze kojarzył mi się z zawodnikiem pokroju Materli - średniakiem, ale z wielkim sercem do walki. Do dzisiaj pamietam, jak przed walka z Manhoeff'em obiecał że nie będzie sprowadzał (a przecież Holender jest łatwiejszy do spacyfikowania w parterze niż kurewka która już wzięła kasę z góry). Walka się zaczęła i Lawler dostawał po prostu wpierdol życia (po low kickach nogi latały mu na boki jak skrzydła wiatraka), ale twardo nie sprowadzał. Nagle pod koniec pierwszej rundy, wypuścił totalnie "na czuja" (przykład czystego lucky puncha. Widać było, że facet nawet nie patrzył gdzie uderza) potężnego sierpa, który wszedł idealnie i Holender poszedł w kimę szybciej niż dziecko po spotkaniu Piaskowego Dziadka Co by nie mówić - chłopak ma jaja jak arbuzy.

Tutaj w prawdzie liczyłem na wygraną Lawlera, ale nie myślałem, że pójdzie mu to tak łatwo. Świetnie punktował Jake'a kopnięciami i kontrował boksersko. Nawet zapasami Juggernaut nie był w stanie nic ugrać. Im dalej w las, tym bardziej się zarysowywała przewaga Ruthless'a. Robbie cały czas na spokojnie parł do przodu i trafiał. W trzeciej odsłonie widać było, że Ellenberger stawia wszystko na jedna kartę, poszedł mocno do przodu i... mocno dostał po łbie, bo Lawler pięknie ujebał go za pomocą boksu i kolan.

Świetna walka ze strony Robbiego. Na prawdę super się ogląda jego rozwój w porównaniu z tym co pokazywał w StrikeForce.

 

2. Hendo vs. Cormier - przykra do oglądania walka, która potoczyła sie tak jak musiała się potoczyć. DC ośmieszał weterana w każdej płaszczyźnie, a zwłaszcza w zapaśniczej (rzucał nim jak szmatą i totalnie dominował na glebie) i na koniec zdusił jak psa w RNC. Gdybym nie znał zawodników, to pomyślałbym, że to pokazówka, gdzie trener pokazuje techniki na jednym z uczniów. Totalnie z dupy walka, do której nie powinno dojść. Przykre, że po czymś takim Cormier pewnie dostanie title shota na Kościeju

 

3. Renan Barao vs. T.J. Dillashaw - ja pierdolę, co za walka! T.J. zaczął zupełnie bez kompleksów, totalnie przyciskając Mistrza i dominując go w stójce, co zaowocowało nokdaunem już w pierwszej rundzie. To co wydawało się być fartem pretendenta zweryfikowały kolejne rundy, które pokazały, że Dillashaw nie przyszedł tu robić za chłopca do bicia i samo to, że dominował nawet w kopnięciach a zwłaszcza w low kickach (sic!) pokazują jak przebiegało to starcie.

Świetna postawa Amerykanina, totalne parcie do przodu i stawienie czoła Mistrzowi w jego koronnej domenie (stójka), które zaowocowały zmiana posiadacza pasa. Tym bardziej oko radowało to, że T.J. w ostatniej rundzie postawił kropkę nad "i" i skończył Barao, fundując mu TKO. Kapitalna walka ze strony Amerykanina. Klaskałem do monitora podczas finiszu.