UFC on FOX 11: Werdum vs Browne

[N!KO]

Data: 19 kwietnia 2014

Miejsce: Amway Center, Orlando, Floryda, USA

Transmisja: FOX

 

Walka wieczoru:

265 lbs: Fabricio Werdum (17-5-1) vs. Travis Browne (16-1-1)

 

Główna karta:

135 lbs: Miesha Tate (13-4) vs. Liz Carmouche (9-4)

155 lbs: Donald Cerrone (22-6) vs. Edson Barboza (13-1)

185 lbs: Yoel Romero (7-1) vs. Brad Tavares (12-1)

 

Walki w FOX Sports 1:

155 lbs: Rafael dos Anjos (20-6) vs. Khabib Nurmagomedov (21-0)

170 lbs: Thiago Alves (19-9) vs. Seth Baczynski (19-10)

155 lbs: Pat Healy (29-18) vs. Jorge Masvidal (25-

145 lbs: Estevan Payan (14-5) vs. Alex White (8-0)

185 lbs: Caio Magalhaes (7-1) vs. TBA

170 lbs: Jordan Mein (27-9) vs. Hernani Perpetuo (17-3)

265 lbs: Jack May (7-0) vs. Derrick Lewis (9-2)

145 lbs: Mirsad Bektic (7-0) vs. Chas Skelly (11-0)

 

Travis Browne Last 3: W - Josh Barnett ; W - Alistair Overeem ; W - Gabriel Gonzaga

Fabricio Werdum Last 3: W - Antonio Rodrigo Nogueira ; W - Mike Russow ; W - Roy Nelson

 

Travis zaczya mi przypominać Hendricksa. Nie chodzi o styl, a ilość sceptyków wokół. Z walki na walkę, wiele osób - w tym ja - twierdzi, że teraz jego bajka się kończy, że teraz noga mu się podwinie. A Browne wygrywa, i wygrywa, a na dodatek robi to niezwykle efektownie - kozackie kolana. Przed walką z Wedrumem już stoję w Team Travis. Jasne, doceniam Werduma, ale odrobinę za szybko go wywindowali do grona pretendentów. Wygrał zaledwie 3 walki, gdzie najlepszy był Nelson, który wtedy miał wyraźną zniżkę formy. Skalpy Travisa robią większe wrażenie.

 

Donald Cerrone Last 3: W - Adriano Martins ; W - Evan Dunham ; L - Rafael Dos Anjos

Edson Barboza Last 3: W - Danny Castillo ; W - Rafaello Oliveira ; W - Lucas Martins

 

Podoba mi się to zestawienie. Poważny sprawdzian przed Barbozą. Facet jest niezwykle efektowny, więc cieszy, że mierzy się z Kowbojem. Znamy Cerronego. Jego tok myślenia jest inny. Kiedy fighter wie, że gość jest dobry w stójce, robi wszystko, że zmienić płaszczyznę walki - proste. Kiedy Kowboj wie, że jego rywal jest dobry w stójce... stawiam, że powie yippee ki yay, i zacznie się tłuc Mam nadzieję, że nie będę się mylił.

 

Brad Tavares Last 3: W - Lorenz Larkin ; W - Bubba McDaniel ; W - Riki Fukuda

Yoel Romero Last 3: W - Derek Brunson ; W - Ronny Markes ; W - Clifford Starks

 

Obaj są na streaku, obaj liczą na awans w hierarchii. Lubię Romero. Gość walczy efektownie, więc warto sprawdzać jego walki. Problem w tym, że po drugiej stronie stoi "Pan Decyzja". Może na jego liście walk nie ma wielkich nazwisk, ale Tavares ma w UFC rekord 7-1. Czemu wciąż nie walczy z pierwszą 10 swojej kategorii wagowej? Bo jego każda walka w UFC - poza pierwszą - kończy się cholerną decyzją... Trzymamy kciuki za Romero, jak nie chcemy oglądać 15minut

 

Khabib Nurmagomedov wpadnie w Dos Anjosa - który notabene walczy niżej od Donalda Cerrone, choć ostatnio z nim wygrał - Healy spróbuje się odbić od dna z Masvidalem - porażka może oznaczać zwolnienie - a Thiago Alves wraca po dłuższej przerwie z "ofiarą" w postaci Setha Baczynskiego - tak to odbieram. Dopiszmy do tego walkę Pań, a dostaniemy bardzo przyzwoitą kartę!

[-Raven-]

1. Rafael dos Anjos vs. Khabib Nurmagomedov - jeżeli walka na tym poziomie rywalizacji jest tak jednostronna dla jednego z zawodników, to jest to na swój sposób przerażające. Można narzekać na mało efektowny styl walki Dagestańczyka, ale to jak Orzeł wywiera presję na rywali, jak skraca dystans, dynamicznie wchodzi w nogi i obala - to prawdziwe mistrzostwo świata. Kombinacja pięściarska, nogi, gleba - niby każdy przewiduje ten scenariusza, a każdy ciągle daje się na to łapać i Nurmagomedov nadal zachowuje swoje dziewictwo w MMA. Przy takiej eksplozywności, cardio i wyjebanych w kosmos (pod MMA) zapasach - chłopak w UFC jest niemal skazany na bycie w czołówce.

 

2. Edson Barboza vs. Donald Cerrone - Kowboj standardowo dawał się wciągać w stójkową wojnę z Barbozą, który zaczął bardzo mocno i jego przewaga w tej materii powoli zaczynała się zarysowywać. Jednak Cerrone spokojnie przeczekał, posłał rywala na dechy lewym-prostym, ekspresowo zaszedł mu za plecy i zdusił w RNC. To w jakim tempie wypracował suba i go dopiął było po prostu przepiękne. Poza tym - Kowboj pokazuje, że jednak nie zawsze bawi się w grę rywala (obawiałem się, że pójdzie po G&P), tylko w odpowiedniej sytuacji wyciąga swoje asy z rękawa żeby wygrać walkę. Trudno nie cenić Donalda za emocje jakie generują jego starcia.

 

3. Romero vs. Tavares - w końcu Kubańczyk zawalczył tak jak powinien, czyli bez większego pajacowania w stójce, stawiając na swoje mocarne zapasy, przez co rzucał o glebę Hawajczykiem jak napalony perwers nowo zakupioną lalką z sex shopu. Mocna dominacja Romero w każdej płaszczyźnie i duży luz z jego strony (aż miło popatrzeć z jaką lekkością porusza się po oktagonie). Tavares nie miał tutaj nic do powiedzenia.

 

4. Werdum vs. Browne - i tak oto pęka kolejny pompowany balonik, tym razem Hapy, który groźny był tylko w pierwszej odsłonie, a później walczył już chyba tylko napędzany energią słoneczną (bo paliwo to miał na zerowym poziomie), przez co Werdum robił z nim co chciał w stójce (Brazylijczyk dał sobie nawet spokój z obaleniami na chama, bo widział, że i bez swojego BJJ będzie tu dominował). Od drugiej rundy ciosy Browne'a były tak sygnalizowane jak dzwonek kończący zajęcia w szkole. Facet ledwo człapał i rękami machał jakby odganiał muchy, a Fabricio poruszał się i punktował z lekkością nastolatka zaliczającego swój pierwszy raz. Solidne starcie ze strony Werduma (kolejne, wyraźne postępy w stójce), ale z taką siłą uderzenia i brakiem "zwąchania krwi" (ja wiem, że Travis ma twardy łeb, ale momentami on się przecież niemal nie bronił i aż się prosiło żeby mocniej pójść do przodu i go zatłuc), Cain przerobi go na frytki niczym firma McCain kilogram pyr.

 

5. Liz Carmouche vs. Miesha Tate - trudna do zapunktowania walka, bo tak jak kibicowałem Myszce, tak bankowo przejebała pierwszą odsłonę, a drugą - na maksa zremisowała jak dla mnie (trzecia była oczywiście jej). Ogólnie dałbym tutaj chyba remis (no chyba żeby trzecią odsłonę zapunktować 10-8, co też nie byłoby jakiś przegięciem).

Nie myślałem, że Tate będzie miała takie problemy zapaśnicze z Liz'ką, która ją kładła na dupsko jak chciała, kradnąc punkty.

Świetna trzecia runda i walka o zapięcie RNC. Tak jak lubię Tate, tak jednak mieć tyle czasu i możliwości by dopiąć Mata Leao i tego nie zrobić - nie świadczy najlepiej o atakującym zawodniku.

 

6. Pat Healy vs. Jorge Masvidal - walka przebiegła tak jak wyglądała na papierze, czyli Masvidal utrzymywał walkę w stójce (dzięki swoim konkretnym zapasom defensywnym), gdzie mocno karcił nacierającego Bam Bama, a nawet obalony - gładko przywracał starcie do pionu. Healy ładnie pracował i robił co mógł, ale był tu zwyczajnie "za krótki".

[N!KO]

Yoel Romero (8-1) vs. Brad Tavares (12-2) - Wow! Cholernie dominujący był Romero w tej walce. To jeden z bardziej efektownych zapaśników w UFC. Jego szarże muszą się podobać, bo nie dość, że same w sobie są widowiskowe, to kończą się jeszcze fajniejszym obaleniem. Tak jak mówili komentatorzy, on faktycznie daje takie złudne nadzieje przeciwnikowi, że właśnie się zmęczył. Ja cały czas miałem obawy, że Tavares w końcu poważnie go trafi, i wszystko będzie miało inny obrót. Mam nadzieję, że dalej będzie tak dobrze wyglądał, i doczołga się do walki z Weidmanem.

 

Donald Cerrone (23-6) vs. Edson Barboza (13-2) - Kto by się spodziewał. Barboza wszedł bardzo dynamicznie. Okopywał Kowboja i już przed moim oczami widniała powtórka z walki z Diazem, gdzie Donald nie zrobił nic. Po chwili dostaliśmy jeden (!) czysty cios, i duszenie w parterze. To był moment, a cios wcale nie był nokautujący. Zwykły prosty jab.

 

And I'm headin' out west sucker...because I wanna be a

Cowboy, baby

With the top let back and the sunshine shining

Cowboy baby

West coast chillin' with the Boone's Wine

I wanna be a Cowboy baby

Ridin' at night 'cause I sleep all day

Cowboy baby

I can smell a pig from a mile away

 

Fabricio Werdum (18-5-1) vs. Travis Browne (16-2-1) - Jak zawsze byłem przeciwko niemu, to wygrywał. Teraz myślałem, że wygra, to wmoczył w kompromitującym stylu. Przypomnijcie mi, żebym nigdy nie stawiał pieniedzy na wagę ciężką Przypominało to walkę mistrza z aroganckim uczniem. Uczniak coś tam pajacował, ale był bezradny. Pierwsza runda pokazała kto tam rządzi. Browne miał jeden przebłysk, ale później to snuł się na nogach. W drugich pięciu minutach wyglądał jak po nocnym maratonie w monopolowym. Werdum vs Cain - sorry, Fabricio, ale znowu nie będę za Tobą (tam już chyba się nie pomylę, co?)

[-Raven-]

Wow! Cholernie dominujący był Romero w tej walce. To jeden z bardziej efektownych zapaśników w UFC. Jego szarże muszą się podobać, bo nie dość, że same w sobie są widowiskowe, to kończą się jeszcze fajniejszym obaleniem.

 

Z takimi stwierdzeniami byłbym bardzo ostrożny. Jego poprzednia walka z Brunsonem dość wyraźnie pokazała, że jeśli facet dostaje solidnego zapaśnika, to jego "zapasy pod MMA" są baardzo przeciętne (zwłaszcza te defensywne), tym bardziej jak na Srebrnego Olimpijczyka tym sporcie. No chyba, że chodzi Ci o to, że Kubańczyk "ładnie wizualnie obala" - to można się z tym zgodzić. Bo stricte "efektowność jego zapasów pod MMA" to bym jednak zanegował po tym jak łatwo Brunson uwalał go na plery (a Derek był "zaledwie" w II dywizji All American w zapasach).

[N!KO]

No chyba, że chodzi Ci o to, że Kubańczyk "ładnie wizualnie obala" - to można się z tym zgodzić.

 

Yep - napisałem efektowne, nie efektywne A ta efektowność, jest często bardziej premiowana od efektywności - co dla wielu jest ciężkostrawne. Nudni zapaśnicy mogą podzielić los takiego Shieldsa, którego Danka odpuścił, mimo niezłego rekordu i znanego nazwiska. Romero nudny nie jest, Danka takich lubi.

[Kowal]

Yoel Romero vs Brad Traves Bardzo dobra walka w wykonaniu Romero. Szczególnie pierwszą rundę mi się dobrze oglądało, bo najwięcej się w niej działo. W kolejnych rundach Yoel miał kontrolę nad tą walką cały czas, kiedy maił zamiar obalić rywala to zawsze musie to udało. Najlepszą akcją walki była ta w pierwszej rundzie, kiedy Romero najpierw próbował trafić Brada kopnięciem z wyskoku, a później szybko obalił i zaczął okładać. Traves dorobił się też mocnego rozcięcia na głowie, z którego sporo krwi poszło na matę, Kidy walczyli w parterze. Dobrze mi się oglądało ta walkę i te trzy rundy minęły bardzo szybko.

 

Donald Cerrone vs Edson Barboza Donald świetnie wykorzystał okazję, jaka mu się trafiła. Przez całą rundę to Edson miał kontrolę, kopał częściej i częściej celnie uderzał. Ale Donald trafił w szczękę Esona i zachował zimną głowę, bo zamiast rzucić się na rywala z gradem ciosów, to zaryzykował i spróbował założyć duszenie, które finalnie przyniosło mu wygraną. A do tego momentu wcale się na pozytywne zakończenie dla niego nie zanosiło.

 

Fabricio Werdum vs Travis Browne Można było odnieść wrażenie, że Browne miał szansę w tej walce, bo zdarzało mu się przypuszczać ataki na Werduma, czasem nawet całkiem skutecznie, ale jak pokazali statystykę ciosów celnych to moje wątpliwości zostały rozwiane, bo Fabricio uderzał o wiele częściej i celniej. Ale te szanse to Travis miał tylko w pierwszej rundzie , bo później widocznie osłabł i Fabricio spokojnie go punktował. Później większość czasu było wyraźnie pod dyktando Fabricio, ale mnie ta walka nie porwała.

[Morison]

Thiago Alves vs Seth Baczynski - Polish Pistola był skazywany na porażkę, a pokazał się mimo wyraźnej porażki, moim zdaniem, z całkiem dobrej strony - szedł na wymiany, raz czy dwa nawet poważnie zagroził rywalowi, Alvesowi wyraźnie brakowało obycia z oktagonem, mimo to zdołał wypunktować przeciwnika i praktycznie w żadnej rundzie nie dał sędziom powodu do zapunktowania na jego niekorzyść. Podobało mi się tempo walki i sporo efektownych wymian.

 

Khabib Nurmagomedov vs Rafael dos Anjos - gameplan Rosjanina jest zarówno piekielnie skuteczny, jak i ciężki do oglądania. Pan Decyzja ma do tego stopnia opanowane obalenia i umiejętności utrzymania rywala w parterze, że ciężko znaleźć na horyzoncie zawodnika, który mógłby mu się na tej płaszczyźnie przeciwstawić, skontrować, czy co więcej poddać. 22-0 i 6-0 w UFC daje pewność, że następny rywal dagestańczyka będzie już tym z najwyższej półki i mam nadzieję, że pokaże jego prawdziwą wartość.

 

Yoel Romero vs Brad Tavares - jestem pod wrażeniem siły Kubańczyka oraz jego taktyki - całą 1. rundę rzucał rywalem jak psem, potem "osłabł", a trener Tavaresa zapewnial go, że Romero się już wypompował, ostatnia odsłona bliźniaczo podobna do pierwszej. Z takimi zapasami, jakimi dysponuje Yoel cięzko go będzie powstrzymać, obecnie można go zaliczać chyba do ścisłej czołówki wagi średniej, a gdy umiejętnie zatrze swoje braki w stójce, kto wie, czy nie zostanie na stare lata pretendentem do tytułu.

 

Donald Cerrone vs Edson Barboza - czasem odwaga Cowboy'a przynosi zamierzony efekt - jeden bity na ślepo cios, który trafił idealnie w Barbosę i świetna decyzja Donalda, który nie poszedł w parter by dobić rywala, a chwycił błyskawiczne duszenie, z którego nie dalo się wyjść. Druga efektownie skończona walka Cerrone w bardzo krótkim czasie.

 

Miesha Tate vs Liz Carmouche - z mojej punktacji wyszedł remis, ale chyba 10-9 dla Liz w 2. rundzie to mocno dysksyjna sprawa Mysza rozkręcała się powoli, miała niemały problem z zapasami rywalki, ta jednak mimo dominujących pozycji nie zdołała zagrozić jakąkolwiek dźwignią, dosyć bezpiecznie roxegrany pojedynek, po którym bliżej jest 3 walki Tate vs Rousey.

 

Travis Browne vs Fabricio Werdum - skazywany (przynajmniej przeze mnie) na pożarcie brazylijczyk zabawił się z Odkryciem roku 2013 jak z dzieckiem, pierwsza runda całkowicie zdominowana przez Fabricio dała mu pewności siebie, w dalszej części walki pozwolił sobie nawet na drobne żarty w kierunku rywala, wygrywał rundę za rundą, jedynie w czwartej zastanawialbym się nad remisem, zabrakło jednak tego decydującego ciosu, który mial szansę zadać kilka razy, nokautując Travisa udowodniłby swoją klasę, a po tym co zobaczyłem, mimo dobrego wrażenia jakie po sobie zostawil, Werdum w moich oczach jest niestety tylko mięsem armatnim dla rozpędzonego Caina.

[Ghostwriter]

Można było odnieść wrażenie, że Browne miał szansę w tej walce [...]

 

Chyba jak wchodził na ring.

 

Pewnie nie tylko ja inaczej wyobrażałem sobie ten pojedynek. Co prawda Browne nie daje się łatwo obalać i można było przypuszczać, że trochę trzeba będzie poczekać na jakieś konkretne sprowadzenie go do parteru, ale Werdun najwyraźniej postanowił nie cisnąć bjj i wypunktować rywala w stójce. I trzeba przyznać, że wychodziło mu to zaskakująco dobrze. Zwłaszcza jeżeli weźmie się pod uwagę, że to miała być domena Browne'a. Pojedynek był raczej jednostronny. Werdun mógł skończyć rywala, który zziajał się już po pierwszej rundzie, ale albo obawiał się jakiejś zabójczej kontry, albo uznał, że rywal to za twardy skurwiel, żeby się przemęczać. Osobiście żałuję, że nie zobaczyłem więcej bjj, a Browne gdzieś zatracił swoje killerskie instynkty i jego ciosy wzbudzały czasami ironiczne uśmiechy Werduna. W końcówce Brazylijczyk chyba tylko nieco odpuścił, ale to i tak już nie miało znaczenia dla całościowego obrazu tej walki.

[-Raven-]

Thiago Alves vs Seth Baczynski - Polish Pistola był skazywany na porażkę, a pokazał się mimo wyraźnej porażki, moim zdaniem, z całkiem dobrej strony - szedł na wymiany, raz czy dwa nawet poważnie zagroził rywalowi, Alvesowi wyraźnie brakowało obycia z oktagonem, mimo to zdołał wypunktować przeciwnika i praktycznie w żadnej rundzie nie dał sędziom powodu do zapunktowania na jego niekorzyść. Podobało mi się tempo walki i sporo efektownych wymian.

 

Jak dla mnie - fatalna forma Alvesa po powrocie. Stary Thiago takiego Baczynskiego - tym bardziej, że dawał się on wkręcać w narzucaną "grę" - ubiłby jak psa, a tutaj dostaliśmy "zaledwie" werdykt i to po walce, gdzie Seth momentami potrafił zdrowo napsuć krwi Brazylijczykowi... Oj, chyba o powrocie Pitbulla do czołówki możemy już raczej zapomnieć.

 

Z takimi zapasami, jakimi dysponuje Yoel cięzko go będzie powstrzymać,

 

Nie ulegajmy hype'owi. Fakt - Romero to srebrny medalista olimpijski w zapasach, ale nie przeceniajmy jego umiejętności ich wykorzystania pod MMA, bo statystyka jest dla niego bezlitosna. W walce z Tavaresem Kubańczyk zdobył siedem obaleń, jednak w poprzednich czterech starciach na galach UFC i Strikeforce Romero ani razu nie wykonał skutecznego sprowadzenia, choć próbował 11 razy.

Np. taki Nurmagomedov ma 100 razy lepsze zapasy pod MMA niż nasz srebrny medalista.