Z pamiętnika ex-marka

[-Raven-]

W związku z pomysłem Six'a i kilkoma głosami innych userów popierających ideę topicu w którym można by było powspominać sobie najwspanialsze momenty swojego markowania, pośmiać się ze swoich markowych odpałów czy podzielić z innymi opowieściami typu: "jak to było kiedy netu nie było":))), postanowiłem zrobić pierwszy ruch i założyć właśnie taki temat. Liczę, że znajdzie się kilka osób, które będą chciały podzielić się z nami swoimi wspomnieniami z tego najpiękniejszego dla wrestle-fana okresu...

 

Mój pierwszy kontakt z wrestlingiem datuję gdzieś mniej więcej na 1989-1990 rok. Jako szczęśliwy posiadacz anteny satelitarnej, skacząc po kanałach trafiłem kiedyś przypadkiem na coś co miało później odcisnąć piętno na mojej młodej psychice;))) Była to chyba jakś forma sportu walki, bo kolesie naparzali się w ringu, ale wykonywali na sobie bardzo spektakularne akcje jakich nie sposób znaleźć w boksie czy innym tego typu kontaktowym sporcie. Rodzice mi powiedzieli, że jest to "wolna amerykanka" (czyli nawalanka gdzie wszystkie chwyty są dozwolone:) a ja z miejsca się w niej zakochałem. Oczywiście z biegu przyjąłem, że to wszystko jest na prawdę (w końcu hale były zapełnione rozentuzjazmowanymi - często także starszymi - fanami, którzy by się chyba tak nie jarali gdyby to miała być jakaś ściema) a moi rodzice nie próbowali wyprowadzać mnie z błędu (moja matka markuje do dziś a ja oczywiście w podzięce za tamte błogie czasy także nie wyprowadzam jej z błędu, a mój ojciec albo także wtedy markował, albo po prostu potraktował moją nowo rodzącą się pasję jako nieszkodliwą rozrywkę i podarował sobie próby oświecenia syna;).

Na początku wrestling oglądałem na zasadzie "jak trafiłem na satce to oglądałem, jeśli nie - to nie", później przerodziło się to w pasję i śledzenie w gazetach typu TV-SAT Magazyn godzin transmisji albo na zasadzie prób i błędów - oglądanie w tych samych godzinach (jak raz trafiłem na jakiś wrestling w TV to za tydzień starałem się go znowu trafić na tym samym kanale i o tej samej porze).

Na początku pamiętam, że walki oglądałem chyba na Eurosporcie i często walczyli tam wrestlerzy z Japonii (nie mam pojęcia co to był za fed) pokroju Great Kabuki'ego czy Jushin'a Thunder Lighera, w późniejszym natomiast okresie zaczęły się moje regularne randki z WWF na Sky One. To były piękne czasy, bo fan nie był rozpieszczany tak jak dzisiaj, kiedy to na byle gali można zobaczyć walkę, którą równie dobrze można by było obsadzić w main evencie jakiegoś PPV. Wtedy wrestlerzy dzielili się na Superstars i jobberów a na cotygodniowych galach można było sobie obejrzeć prawie wyłącznie demolki Superstarsów na jobberach oraz jakieś segmenty i wywiady. Walki Superstar vs. Superstar były zarezerwowane prawie (raz na kilkanaście tygodni zdarzała się taka walka na gali, ale z reguły kończyła się bez rozstrzygnięcia i miała być przystawką do walki tych wrestlerów na PPV) wyłącznie na PPV, które (WWF) odbywały się 5 razy do roku (Royal Rumble, WrestleMania, SummerSlam, Survivor Series a później doszedł King of The Ring). Wyobrażacie sobie jak bardzo człowiek czekał na takie PPV, które wypadało średnio raz na 3 misiące (kiedy jeszcze nie było KOTR) a na cotygodniowych galach - fan był karmiony prawie wyłącznie sqash'ami? Nieeee, większość (ci którzy tego nie doświadczyli na własnej skórze) raczej nie będzie w stanie sobie tego wyobrazić, zwłaszcza przy dzisiejszym napiętym "grafiku" WWE czy TNA...

Powiem tylko tyle, że dzień PPV to było prawdziwe święto dla marka, to była wcześniejsza Gwiazdka, to było coś na co się czekało całe pieprzone 3 miechy!!! Kiedy niemieckie stacje (Tele5, RTL2) emitowały PPV's WWF (oczywiście z odpowiednim opóźnieniem) - nie było siły, która by mogła mnie powstrzymać przed oglądaniem i oczywiście nagrywaniem na VHS'y;))) Sytuacje były na tyle kuriozalne, że potrafiłem się urwać z urodzin kumpla (z jakąś lipną wymówką, że muszę pomagać starym;), nie pójść z ludźmi z podwórka na balety (PPV's na niemieckich stacjach były puszczane z reguły w soboty, koło godziny 22) czy zrezygnować (Sic!) z pójścia na Sylwestra (bo miał być nadawany po północy jakiś skrót najlepszych walk z In Your Houses danego roku, które nie były w ogóle emitowane w niemieckiej TV), by tylko obejrzeć ulubioną rozrywkę! Teraz może wydawać się to śmieszne, ale wtedy nie było torrentów z których można było sobie zassać PPV, ba - nie było nawet neta tak co by można było sobie na następny dzień po PPV sprawdzić jego wyniki. Efektem tego były takie motywy jak np. "oglądanie" Sky Sports bez obrazu (był oczywiście kodowany) o 2-3 nad ranem, tylko po to by posłuchać przebiegu walk i na żywo dowiedzieć się kto wygrał (w przeciwnym wypadku takiego infosa można było dopiero zdobyć oglądając najbliższy show na Sky One). Czekać jeszcze cały tydzień by poznać wyniki???? Kiedy czekało się całe 3 miechy na to wymarzone PPV???? Nie było szans!!!! Nocne czuwanie kiedy starzy usną, siedzenie 10 cm od telewizora (by słyszeć - maksymalnie ściszony, by nie obudzić rodziców, odbiornik oraz to co mówą komentatorzy) i zarwana nocka (program kończył się mniej więcej o 5-6 rano, bo w końcu leciał na żywca z USA) - TO BYŁ PO PROSTU MUS!!!! Już nawet nie wspomnę o takich numerach jak to, kiedy rodzice pewnego razu dupnęli mnie na gorącym uczynku i zabronili "nocnego czuwania" (PPV's leciały w nocy z niedzieli na poniedziałek a w poniedziałek trzeba było iść do szkoły) i musiałem położyć się spać a "leciała" właśnie WrestleMania i walka w której mój idol - Bret Hart, bronił tytuł mistrza HW w walce z Yokozuną, który wówczas był nie do powstrzymania. Byłem tak wkurwiony na starych i tak bałem się by Hart nie stracił pasa (a Yoko nie zrobił mu krzywdy jak np. Tatance czy Hacksaw'owi:), że kładąc się do wyra - modliłem się, by Bret'owi udało się pokonać Japończyka;))))) Wówczas jednak Bóg był chyba głuchy na moje prośby, bo Hitman musiał zajobbować, ale sama faza by modlić się za obcego gościa, którego znałem wyłącznie z ekranu telewizora i który toczył jakiś ogólnie (dla reszty nie-marków) nic nieznaczący pojedynek - daje obraz tego, jak wielka była siła mojego markowania i jak bardzo człowiek potrafił żyć tamtymi wydarzeniami... Podobnie było podczas walki Breta Harta z Britisch Bulldogiem (walka face vs. face - ewenement jak na tamte czasy!), kiedy Hitman musiał czysto stracić pas IC na rzecz Bulldoga. Pamiętam, że miałem doła przez dobre kilka dni i zjebałem sobie cały początek wakacji;))))

Z perspektywy czasu wydaje się to być chore albo conajmniej śmieszne (a nawet jedno i drugie;), ale ówczesne markowanie w porównaniu do dzisiejszego było tak czyste jak dziewictwo Joanny D'arc;), ponieważ nie było nikogo, kto mógłby rozwalić ten wspaniały domek z kart "wrestlingowej naiwności" (zdanie rodziców, czy kolesi z budy latało mi koło dupy, bo wychodziłem z założenia, że to dyletanci, którzy za cholerę nic nie wiedzą na temat wrestlingu a więc ich opinia się nie liczy). Dzisiaj wystarczy jedna czy dwie wizyty na stronie internetowej o wrestlingu i jakiś "życzliwy" szybciutko sprowadza nas na ziemię, profesjonalnie (słownictwo typu: face, heel, gimmick, jobbowanie, push itp) a więc i z dużą dozą wiarygodności informując, że Święty Mikołaj jednak nie istnieje...

Moje markowanie skończyło się trochę mniej brutalnie, bo nie będąc z gatunku "krzykaczy-raptusów", zanim zacząłem w ogóle wpisywać się na stronach internetowych, sporo poczytałem na WrestleFans informacji na temat tego jak wygląda wrestling od kuchni i nie miałem okazji zbłaźnić się ani dać komuś satysfakcji, że pozbawił mnie markowego dziewictwa;)))

W momencie kiedy pierwszy raz zawitałem na WrestleFans byłem już raczej pół-markiem, bo po tych wszystkich ówczesnych latach oglądania zacząłem już od jakiegoś czasu zauważać pewne symptomy dające mi sporo do myślenia na temat realizmu we wrestlingu, ale cały czas szukałem usprawiedliwień i oszukiwałem się na siłę (chciałem chyba po prostu wierzyć...), że np. przecież wrestlerzy krwawią, tak więc nie może być to do końca udawane. Informacje znalezione na stronie Boryssa postawiły tylko kropkę nad "i", tak więc nie było to dla mnie jak skok rozpalonego plażowicza do lodowatej wody, ale jakoś w miarę bez większego bólu zaakceptowałem niepodważalne fakty, chociaż... wrestling później nigdy nie był już dla mnie taki sam, bo zamiast jarać się samymi feudami, gimmick'ami i walkami - zacząłem podchodzić do tematu bardziej analitycznie (pod kontem bookingu, pushowania, psychologii ringowej itp.), co niestety pospsuło znaczną część tej frajdy jaką kiedyś dawał mi wrestling, który oglądało się wtedy z zapartym tchem.

Obecnie nie powiem, że nie zdarzają się segmenty czy walki, kiedy zdarza mi się zamarkować i to na maksa, ale raczej są to wypadki przy pracy (niestety nie często mam do tego okazję, czy to przez to że wrestling dzisiaj opuścił znacznie poprzeczkę, czy może problem tkwi jednak w smartowym postrzeganiu tematu), które są niczym w porównaniu do tego jaką kiedyś człowiek miał radochę oglądając standardową walkę Supergwiazdy ze zwykłym jobberem i podziwiając po raz enty ten sam repertuar moves'ów gwiazdy oraz z góry wiadomą porażkę jobbera. Po prostu wtedy nie było nic innego a na PPV's trzeba było czekać miesiącami. Człowiek potrafił się cieszyć samym faktem, że zobaczył swojego ulubieńca na ekranie TV. Teraz są torrenty, Youtube, cotygodniowe gale na których walczą ze sobą oponenci, którzy mogliby spokojnie zawalczyć w main evencie WrestleManii oraz PPV's raz w miesiącu (WWE, TNA). Jest tego wszystkiego taki przesyt, że wrestling stracił na swej wyjątkowości. Nie jest już dobrem niedostępnym, luksusowym (jak w latach 90). Jest standardowym stuff'em, który za pośrednictwem Internetu możesz mieć kiedy chcesz, a jak wiadomo jeżeli coś za łatwo przychodzi - przestaje się to doceniać i traci swój smak...

 

Reasumując - cieszę się, że dane mi było markować coś koło 8 lat i absolutnie się tego nie wstydzę. To były moje najpiękniejsze wrestlingowe lata i może nie było wtedy wynalazków typu HIAC, TLC, jakiegoś mega-hardcore'u czy licznej grupy gwiazd z umiejętnościami Briana Danielsona czy AJ Styles'a, ale powiem wam jedno - nie zamieniłbym tych lat markowania na nic w świecie.

Edytowane 2 Września 2008 przez -Raven-

[estevez]

Na początku pamiętam, że walki oglądałem chyba na Eurosporcie i często walczyli tam wrestlerzy z Japonii (nie mam pojęcia co to był za fed) pokroju Great Kabuki'ego czy Jushin'a Thunder Lighera

 

Ja swój pierwszy (nieświadomy) kontakt z wrestlingiem miałem również w tym okresie. Pamiętam jedynie Eurosport i kolesia ubranego na czerwono z rogatą maską. Wtedy byłem jednak zbyt młody by cokolwiek wiedzieć, choć pamiętam, że już wtedy ojciec mnie wyprowadzał z błędu mówiąć, że to na niby. Zresztą wyprowadzał mnie zawsze gdy próbowałem oglądać wrestling np. Worldwide na Polsacie, czy (przede wszystkim) WWF na Wizji TV. Ja niby zawsze mówiłem, że wiem, że to na niby ale mimo to markiem byłem pełną gębą. Bili sie na niby, to wiedziałem, ale sądziłem, że oni na prawde się nie lubią, na prawdę sobie przeszkadzają itp.

 

W międzyczasie (gdy WWF przestało lecieć na Wizji) nagrywałem programy z RTL2 na wideo i oglądałem z niemieckim komentarzem... ale kiedyś magnetowid się zepsuł i to był mój koniec oglądania.

 

Można powiedzieć, że markiem przestawałem być im dłużej to oglądałem, ale tych wrestlerów którzy byli heelami nie lubiłem na prawdę Tak na prawdę to gdzieś do przełomu 2006/7 byłem jeszcze pół markiem, gdyż nie znałem tego sportu tak od podszewki jak teraz. Na przełomie tych lat założyłem sobie neta w domu i wtedy zaczęłem szukać informacji o wrestlingu, natrafiłem na różne słowniczki pojęć, przeglądałem fora, dzięki czemu przestałem całkowicie być markiem.

 

Jest tego wszystkiego taki przesyt, że wrestling stracił na swej wyjątkowości. Nie jest już dobrem niedostępnym, luksusowym (jak w latach 90). Jest standardowym stuff'em, który za pośrednictwem Internetu możesz mieć kiedy chcesz, a jak wiadomo jeżeli coś za łatwo przychodzi - przestaje się to doceniać i traci swój smak...

 

To coś jak z bananami Dopóki nie były w każdym sklepie, smakowały inaczej

[Alacer]

Ja rowniez zaczynalem jakos w latach 1989-1990, dzieki telewizji satelitarnej. Wowczas nastąpil pierwszy kontakt z wrestlingiem. Milosc rozgorzala na dobre gdy dorwalem na dluzej stacje SKY One. Tutaj nie jestem juz pewien czy DSF nie nadawal wczesniej WWF bo jakos mam takie przeblyski, albo inna stacja eutropejska typu Rai Uno lub Duo. To byly piekne czasy nie tylko ze wzgledu na półmarkowanie - jakos nigdy nie wszedlem w ten sport z wiedzą ze jest on 100% realny. Stworzylem/domyslilcem sei ze są zasady ktorych absurdalnosc dzisiaj sam wysmiewam. Te zasady to cos blizej bezboksowego MMA. Kontuzje i krwawienia wmawialem sobie wypadkiem, lub - jakby to dzis nazwac - duzym bumpsem. Pojęcie "cięcia się" wrestlerów nie gosciło w moim umysle. Widząc Ultimate Warriora, Macho Mana, początki Undertakera czy osobe Hulka Hogana od razu wiadomo bylo ze to są goscie z górnej półki.

nastepnymi przeblyskami pamięci są dwa tag teamy: HBK i Marty Jannetty oraz The hart Foundation. Do dzisiaj pamietam jak zachodzilem w glowe jak to sie stalo ze Marty wrzucony w szybe przez HBKsie nie pociął w okolicach szyi na smierc. WWF mialo wowczas kilka gwiazd i wschodzących superstarsów. Powoli zaczynalem kojarzyc mechanike "dochodzenia" do pasa IC, czyt: wiekszy czas antenowy = push do pasa testowego. Postacie byly mocno wyraziste a Entrance Undertakera czy Razora Ramona byly czyms powodującym dreszcze podekscytowania.

Tym co wyróznialo te czasy to dla mniefakt dlugiego feudowania. To co wspominal Raven, czyli bardzo rzadkie pojedynki Main Eventerów. Czasem mielismy na galach cotygodniowych jakies odwolania do feudu, jakies male "spotkania", run-in'y, wywiady, ktos komentowal walke wroga i wdawal sie w klotnie z nim, ale zeby zobaczyc walke superstar vs superstar rzeczywiscie trzeba bylo dokonywac cudów. Na gilede elektryczną chodzilo sie po domowej roboty dekodery, aby potem moc zobaczyc mistrzów. To bylo piekne. W pewnym momencie wrestling zaczal mi sie nudzic i tak bylo wowczas gdy zniknal Hitman. Co by nie mowic byl niesamowitą postacią i nawet rosnący w oczach HBK czy nowy monster Diesel nie byli w stanie tak podekscytowac. Swoje dolozyla stacja DSF ktora w pewnym momencie nie miala juz WWF, a SKY One nie mialem Ja znowu. Chwile potrwalo zanim zapelnilem te pustke.

Po jakims czasie na DSFie zaczalem widywac gale WCW, a wogole to wowczas chyba jeszcze NWA. Nowi wrestlerzy, uczenie sie nowej hierarhii. Na początku bylem zly ze dostaje produkt tak diametralnie inny. Z czasem pokochalem go za prostote i za to ze byl. Gdy WCW zaczalem sie zastanawiac czy Bret Hart dalby rade Stingowi, Czy Vader czy moze Yokozuna, czy Diesel czy Giant. CO by bylo gdyby zebrac obok siebie w ringu WWF i WCW. Ktorzy ktorym by nakopali. Nie wiedzialem ze wystarczy chwile poczekac by wszystkie te porównania sie spelnily. na horyzoncie widnial rok 1996 i era nWo. Kto tego nie przezyl wowczas ogladajac WCW juz na stacji Teda Turnera, ten niech zaluje. moje markowanie nie umieralo od razu. Powoli umieraly pewne zasady ktorymi myslalem ze ring sie kieruje. Im wiecej sie oglądalo tym bardziej pozwalalem sobie na dpuszczenie tej wiedzy z podswiadomosci ze jednak to jest fake. nie bylo to smutne ... bylo to tylko objawem przejedzenia. Dzisiaj - zaluje ze PPV mamy co trzy tygodnie w WWE, ze na galach ogladamy ciągle Main eventerów, ze to juz nei elektryzuje. Lata 1989 - 1997 byly piekne w moim wrestlingowym zyciu. CZesto wracam do nich grajac w EWR a niedlugo moze i w TEW 2008

[damiandziki]

Mój kontakt z wrestlingiem zaczął się stosunkowo wcześnie bo już w latach przedszkolnych Tak, tak wiem co myślicie Ale miałem szczęście mieć dużo starszych braci którym ta rozrywka się spodobała (mam jeszcze baaaardzo stare karty z WWF m.i Bulldoga i Takera ) i dzięki tv i kasetą VHS miałem możliwość zobaczenia tej rozrywki kilka razy. Nieco później zaczęli puszczać WcW chyba w TVN7 Pamiętam czasy kiedy markowałem Hitmanowi obojętnie czy był heelem czy facem No cóż kiedyś już widziałem go w WWF i mi zostało pozytywne nastawienie Pamiętam że lubiłem też Gianta, Nasha i Stinga był to czas feudu czerwonego i białego NwO Mimo że puszczali walki raczej low i mid cardu(pamiętam jakie wrażenie robił na mnie Mang który swoim duszeniem pokonywał kolejnych jobberów ) oraz ME z wielkimi gwiazdami . Również wtedy gale WcW emitował DSF jeśli się nie mylę jednak rodzice zawsze wysyłali mnie spać co mnie denerwowało wtedy strasznie Później miałem dość długą przerwę(czasami mój brat przyniósł jakieś walki czy gale na CD ) aż pewnego magicznego wieczoru na kanale Tele 5 zobaczyłem mojego wielkiego(dosłownie ) idola Czyli Big Showa podczas walki z Lesnarem i Takerem chyba No i znowu się zaczęło oglądanie Później dzięki internetowi trafiłem na Wrestlefans i jego forum, potem na BGZ i wreście na Attitude Gdzie moja przygoda z wrestlingiem trwa do dnia dzisiejszego. Amen

[Streetovs]

Ja mialem to szczescie ze pod koniec lat 80-tych czesto pomieszkiwałem w Szwecji ponieważ rodzice mieli tam prace.

I na szweckim kanale leciał wrestling + sky sport odkodowany, miałem tv w pokoju i oglądałem czesto pół nocy, a tu w Polsce miałem tez antene satelitarna i sky sports (niestety ppv kodowane juz),sky one, dsf, rtl2 pozniej galavision.

Pierwsza gala jaka widziałem to była wrestlemania 4 była to powtórka chyba pod koniec 88 roku lub na początku 89-niestety pamiec moja to szwajcarski ser.

Ale za to zawodników już wtedy zapamiętałem Ted Dibiase odrazu polubiłem gościa, troche w przeciwieństwie do wielu marków kibicowałem tym złym przeważnie i miałem duze kłótnie z tego powodu z mała grupka z osiedla która tez oglądała wrestling (bo teraz się z tego śmieją).

Niepolubilem Randy Savega i Hulk Hogana wkurzyłem sie gdy finale Ted przegrał do tego niesprawiedliwie bo Hulk uderzył go krzesłem.

Następnie z przerwami zaczołem oglądać WWF, moi idole z tamtych lat to Bret Hart, Bam Bam Bigelow, Tatanka, Ted Dibiase, Razor Ramon, Shawn Micheals i Undertaker.

Myślałem wtedy że oprócz WWF nic nie istnieje póki nie zobaczyłem jakiejś gali innej federacji było to WCW, jakos 91rok, zobaczyłem tez ze w Japonii jest wrestling pamietam gale AJPW ale mi nie podeszła.

92-96 to juz częste ogladanie wrestlingu, oprócz WWF mocno wszedłem w WCW.

Z tamtego okresu w WCW kibicowałem Big Van Vaderowi później Rick Flairowi bardzo nie lubiłem Stinga (zostało mi to do dzis niestety) i później Hogana jak znalazł się w WCW.

Głównie WCW oglądałem na DSF plus zobaczyłem też wrestling kobiet na tym kanale GLOW i bardzo mi sie spodobał (klimat lat 80-tych i ciekawe gmminicki).

Co do ogladanie ppv to tez czesto nie przespane noce miałem, rano do szkoły oczywiście olewałem wstawanie, na podwórku miałem 2kumpli i koleżanke którzy tak jak Ja oglądali wrestling, niestety po jakiś 3latach zostałem tylko ja

Następnie jakoś w 94 roku wreście poznałem wrestling meksykański, CMLL i AAA odrazu zobaczyłem różnice i dostałem oczopląsu, tyle działo się na raz akcji w ringu. Walki wieloosobowe, ale markowałem głównie takim zawodnikom jak Juventud Guerrera, Super Calo czy Cibernetico a w CMLL- Atlantis, Wgner czy pierwszy raz zobaczyłem Vampiro i Ultimo dragona do dzis sa to moi ulubieńcy w wrestlingu.

Mimo wszystko okres markowania powoli sie u mnie kończył, ze wrestling jest udawany wiedziałem od dawna ale wczesniej owszem poznawałem która walka jest dobra ale miałem małe wymagania i podobały mi się tez słabe walki, nie nudziły mnie tak bo poprostu kibicowałem "swoim", po paru latach oglądania wrestlingu moje wymagania wzrosły i często psioczyłem na poziom to juz nie było jak kiedyś, gdzie ulegałem jak wielu początkujących na to jak wrestler jest wykreowany a nie na jego umiejetności i zaczołem duza uwage przykładac do dobrych wrestlerów do dobrych pojedynków i tak już zostało do dzis ale czasy markowania mocnego były świetne i nadal tak naprawde czasem markuje

[SixKiller]

Zanim się wpiszę... Raven, używaj na miłość Boską Entera i zrób raz na kilka wierszy akapit, bo chociaż chcę przeczytać Twój post, nie mogę, bo mnie oczy bolą .

[-Raven-]

Zanim się wpiszę... Raven, używaj na miłość Boską Entera i zrób raz na kilka wierszy akapit, bo chociaż chcę przeczytać Twój post, nie mogę, bo mnie oczy bolą .

 

Przed przeczytaniem posta - reklamacji nie uwzględnia się Faktycznie wyszło to dość chaotycznie, bo improwizowałem tekst w pracy , ale zaraz postaram się coś z tym zrobić, w końcu nie możemy pozwolić byś nam tu Six oślepł

[Morgoth88]

Doskonały temat

 

U mnie zaczęło się to w 1993r., jeszcze niewiele z tego wszystkiego rozumiałem, ale już na samym początku zdołałem upatrzyć sobie swoich fawortyów i antyfaworytów - markowałem wówczas jak cholera Bretowi Hartowi, braciom Steiner oraz Razorowi Ramonowi i Lexowi Lugerowi, którzy akurat wtedy przeszli face turn i byli mocno promowani przez federację - zwłaszcza Luger z Hartem. Natomiast jak cholera bałem się Yokozuny i jego finishera, którym to niszczył jobberów oraz "kontuzjował" kilku face'ów federacji nie znosiłem także Ludviga Borgi, The Quebecers i Bastiona Boogera piękne czasy to były

[Venomus]

Świetny temat!

 

Wrestling...towarzyszył mi od pierwszych kroków. Dosłownie.

Jest rok 1992, mały Venomusek skończył niedawno 2 latka...właśnie jest u swojej babci w odwiedzinach (tak starsi podwieźli, sam nie przylazł ) i dopiero co umiejący chodzić (nie najlepiej jednak) chłopak patrzy w telewizor na kanale Eurosport i...rozpoczęła się jego Bigest adventure . Leciał wrestling, japońska federacja jakowaś ale nazwy już nie pamiętam (no 16 lat minęło ) ale w pamięć wryły mi się dwie postacie w maskach...kotów? Wtedy tak myślałem. Ale przypominały tygrysie. Jeden miał czarną a drugi czerwono-żółtą. Chyba Tiger Mask (nie wiem który numerek) oraz Black Tiger. Kojarzy ktoś jakiś wspólny match tych dwóch zawodników z tamtych czasów? Może pozwoli mi znaleźć moją pierwszą galę

 

Potem było regularne oglądanie na Eurosporcie i baaardzo rzadko coś z WWF.

A potem...potem przyszło debeściackie. Na DSF i TNT leciało Monday Nitro. Tak rozpoczęło się moje markowanie federacji WCW.

Pamiętam jak mnie wtedy wciągnęły gale...Od razu polubiłem Stinga wtedy jeszcze wesołego blondaska (w ogóle nie wiedziałem jak się nazywa...dopiero po kilku latach się skapnąłem, że Crow Sting ma podobnego scorpiona jak Blondasek...no bo oni ta samą osoba byli Nie ma jak skapa...Czułem tez dużą sympatie do Randy'ego "Macho Man" Savage'a (OH YEEAAAH! ) za to jakoś Hulkster i Flair byli dla mnie lamerami (no Hulkster grał w filmach i Gromie w Raju)- tego drugiego dopiero doceniłem pod koniec WCW...Pamiętam jak w gazetach promowali galę zorganizowaną przez Suprona (były obrazki, Big Van Vadera, Hulkstera i jeszcze kogoś i ogłoszenie, że można wygrac na ringu 10 tyśi).

Tak tez zaczęła się era nWo, rok 96. Oglądanie Monday Nitro na całego- miałem w okolicy tylko jedna osobę która podzielała hobby, kochany kuzyn. Razem markowaliśmy i wierzyliśmy, że wszystko na ekranie dzieję się na prawdę. No rodzice coś tam wspominali, że to nie jest naprawdę ale kto by tam słuchał gdy na ekranie wyprawiały się magiczne rzeczy?

Wtedy było pięknie, bez neta, cała wrestlingowa scena dopiero się rodziła a przeżycia i emocje pozostawały wyłącznie dla ciebie...

Z Kuzajem mieliśmy takie odpały, e na działeczce robiliśmy sobie ringi z kartonu, pamperki wycinane z papieru i robiliśmy własne galę. Cały pokój zawalony tym był...bezcenne chwile

O wspólnych zapasach na łóżku chyba nie muszę wspominać? Każdy chyba przechodził przez ten okres...

W WCW kochałem połączenie zajebistej otoczki z wielgachnym talentem zawodników. Uwielbiałem genialną sekcję high-flying (teraz takich nie ma) i pojedynki supergwiazd, w tym rywalizacja pomiędzy nWo black & white oraz Wolfpack.

Najbardziej markowska chwila jaką pamiętam była podczas Haloween Havok 98, gdy Bret walił Stinga bejsbolem omal się nie popłakałem, było mi smutno gdy odwozili mego idola karetką...ah ta niewiedza. Gdy Stinger wrócił pół roku później omal nie narobiłem w majty ;] tak samo jak gdy walczył z Goldbergiem o Title.

Przyszedł rok 99 i zainteresowanie produktem "wolnej amerykanki" odrobinę przygasło. No może nie podczas pamiętnego 5 minutowego koncertu KISS (heh, chłopaki zapowiadani byli przez miesiąc, zagrali jedna piosenkę i zgarnęli pół miliona zielonych )

I tak to leciało aż do chwili gdy puścili Ostatnie Nitro...gdy dowiedziałem się, ze Vince wykupił WCW i ma ulubiona legendarna federacja przeszła do historii.

 

Potem było Worldwide na TV4/RTL7/Polsat2 oraz WWF z czasów Attitude na jakimś włoskim kanale. Czasami powtórki leciały na DSF (pamięta ktoś soczyste reklamy podczas gali? Ruf an! )

 

No i po sporej przerwie, niecałe 3 latka temu dorwałem się do internetu i szybko znalazłem jedyne słuszne forum- Attitude. Zakotwiczyłem tu na dobre...doszło TNA w Euro i sądziłem, że jest good.

 

Tak jak większość którzy opisali tu swoje markstwo, dosyć łagodnie przeszedłem uświadomienie. Jednak nadal lubię sobie pomarkowac podczas oglądania a jak czytam jak ludzie bookują robią racjonalne domysły kto wygra...Brr! Straszne

 

Raven, ja tez pamiętam jak musiałem się czasami kryć z oglądaniem bo Nitro trwało do pierwszej w nocy, a jak doszło Thunder to nawet o 3! Ah 5-cio godzinna dawka wrestlingu powodowała u mnie napływ pozytywnej energii na cały tydzień. Który dla mnie zaczynał się na TNT w każdy piątek o 22

Chwile które zostaną na zawsze w pamięci i nie wymienialne na żadną gotówkę.

 

I taki P.S: Czy ktoś grał kiedyś w wydaną u nas biedną wersję planszówki WWF z roku 92? U nas wyszła tak jakoś w 95-96 roku a zwało się toto "Mistrzostwa Świata w Zapasach" (eh) firmy Soppol. Do dziś lezy u mnie na półeczce budząc pozytywne wspomnienia

 

P.S.2: Ostatnio mania odżyła z większą mocą gdy w moją 18-nastkę znalazłem na ryneczku Kasety: WrestleMania VII, Royal Rumble 93 oraz WrestleFest 94 (niemieckie). Koleś miał cała kupę kaset WWF z czasów 88-94, a wszystko po 3zł sztuka!! Fuck!, że tez miałem tylko dychę przy sobie!! Nigdy więcej koleś nie przyjechał na ten rynek...do dziś pluję sobie w twarz...

No i dzięki King of Kings i jego DVD-kom całkiem dobrze orientuję sie w obecnym TNA/WWE

[estevez]

No i dzięki King of Kings i jego DVD-kom całkiem dobrze orientuję sie w obecnym TNA/WWE

 

Ta, a nie wiedziałeś kto to jest na obrazku w moim podpisie:P

[majonez]

Początek lat 90-tych, wakacje u kuzyna, satka i latanie po kanałach. Któregoś pięknego dnia zobaczyłem kolesi biegających po ringu, i muszę powiedzieć, że totalnie odrzuciło mnie to. Było to dla mnie debilne ma maksa. Jak można dać się rzucać jak szmatą, skakać po sobie czy wykonywać akcje na złamanie karku. I jeszcze ciesząca się tym publika. Masakra.

 

Brat z kuzynem markowali na całego (robili zakłady, zawsze wracali z tematem: 'który zawodnik jest lepszy i dlaczego', kłócili się o to itd.), ja zaś gdzieś tam czasami dałem się skusić na oglądnięcie jakiejś walki. Po kilku miesiącach od wakacji, udało się namówić rodziców na satke, że niby dużo kanałów jest i jakieś inne kity cisnąłem. Po tym nastąpiło 'plum' jak śliwka w kompot

 

Oglądanie po cichaczu czy nagrywanie gal to chyba norma. Pamiętam też, że rozpisywałem sobie w zeszycie swoje Royal Rumble Czasami jakiegoś znienawidzonego maksymalnie bookowałem do finału, ale i tak ulubieniec wygrywał

 

Co pamiętam? Pamiętam, że kolesie z Bushwackers zawsze mnie wkurzali tym, że walczą w takich wojskowych butach z grubą podeszwą. A kop z takiego buciora napewno musiał bardziej boleć niż z normalnego buta. To nie było fair!

 

Yokozuna i Mr. Fuji - ZŁO! Z kim nie walczył, zawsze chciałem żeby przegrał. Rozwalał wszystkich, i na dodatek tych, którzy starali się miło wyglądać. No i jeszcze to sypanie talkiem czy kredą po oczach

 

Bret Hart. Jakimś dziwnym trafem przez pewien okres udawało mi się oglądać tylko jego speache (każdy z wrestlerów wypowiadał się na jakimś jednolitym tle). Tak więc kojarzyłem go z tym, że zawsze dużo gada, a nie walczy na ringu. I kiedys tam, w końcu dał się poznać Początek entrance theme'u - pisk gitary (później na ten pisk szczałem w majty i skakałem po fotelu ) i wyszedł kolo w mokrych włosach, fioletowych okularach, i w ramonesce z dziwnymi pagonami (zawsze kojarzyłem to z abażurami. Abażury moich lampek miały takie frędzelki ). Zanim wszedł na ring, motyw był przedni. Bret zdjął okulary i założył je jakiemuś młodemu fanowi z pierwszego rzędu. Po tym geście zapomniałem jaki był gadatliwy i wkurzający

 

Tatanka też był kozacki. Kto nie chciał być takim indianinem jak on? Feud z Ludvigiem Borga sprawił, że jeszcze bardziej trzymałem kciuki za Tatankę. Ten jego taniec, jak się już na maksa wkurzył To była zapowiedź ostrego lania przeciwnika. I znowu kisiel w majtach

 

Mabel mnie wkurzał. Dawny Big Daddy V. W teamie z Mo zawsze zamiatał przeciwników i nie było na niego rady. Wylazł kloc, jeb, jeb i po zawodach. Jedena z głowych przyczyn mojej niechęci do super heavyweightów. Bastion Booger tez dołożył swoje, Earthquake też, choć starał się być z deka face'owaty...

 

Lex Luger też kozak. Podniósł Yokozunę, czy nawet wykonał na nim Body Slam Pamietam jego jakieś promo czy coś, jak jeździł swoim pomalowanym w narodowe barwy autobusem... i nie wiem, coś tam robił hehehehe I muzyczka jakaś była przy tym... bla, bla, bla... "My Hero...".

 

Poza tym cała reszta WWF, która jest tylko, mniej lub bardziej do przypomnienia. WCW. NWO, Wolfpack, Zły Hogan, zdrady teamów, wspaniały Sting... Dennis Rodman, Karl Malone

 

Cóż, dziś sam jestem dziadkiem i też pomarkuję czasami, bardziej świadomie niż kiedyś, bo to naprawdę fajna rzecz.

[Alacer]

Lex Express to byl, ten autokar w barwy USA. Próba WWF zrobienia z Niego postaci sztandarowej, a'la Bret Hart wczesniej. nie wyszło.

[Streetovs]

Na początku pamiętam, że walki oglądałem chyba na Eurosporcie i często walczyli tam wrestlerzy z Japonii (nie mam pojęcia co to był za fed) pokroju Great Kabuki'ego czy Jushin'a Thunder Lighera

 

to byl pewnie NJPW, swietne czasy, dopiero pozniej odkrylem ze w tamtych czasach NJPW a tym bardziej AJPW maily dobry poziom i swietne walki.

 

Okres Yokozuny tu zostal przypomniany, to byly czasy, Yokozuna specjalnie sie stył dla potrzeb WWF bo jak pozniej widzialem jego walki w meksyku (w UWA stare czasy) to salta robil.

Lubilem go ale po tym jak Lex luger go podniosl to stracil u mnie sporo , pamietam ze bylem w szoku ale Lexa lubilem za czasow jak wchodzil z wielkim lustrem na ring i byl zakochany w sobie, jak okazalo sie ze ten jego cios reka byl niesprawiedliwy bo w rece niby mial wlozone jakies zelastwo to tez go przestalem lubic , zakazano mu jak zostal facem tego ciosu i przez DQ przegral z Yokozuna.

Mozna by tak gadac o tamtych czasach pare ladnych dni

[anakin]

Raven normalnie podczas czytania twoich wspomnień na chwilę znowu miałem 7 lat - U mnie wyglądało wszystko tak samo kropka w kropkę (początki oglądania, szukanie kanałów o tych samych porach, oczekiwanie na ppv, widok walki superstar vs superstar to był szok, oglądanie zakodowanych transmisji, sylwestrowe powtórki najlepszych walk z ppv WCW na kanale DSF, BA pamiętam jak na TVP2 leciało WWF Warior, Hogan,początki Takera, PaPa "Shongo - nie pamiętam jak się to pisze :P" itd.) wszystko dosłownie tak samo , może różnica była tylko taka że ojciec wrócił ze stanów w tamtym okresie i zaraz mnie uświadomił że to fake. Co oczywiście za bardzo nie zmieniło mojego podejścia do wrestlingu po przegranej Hitmana na WMIX z Yoko był płacz a po przegranej Hitmana z Bobem Bucklandem była wręcz nienawiść do swojego idola (na chwilę ), markowanie przelałem na stinga z wcw ale w starym gimmincku sprzed kruka i jemu również się dostało za porażkę z Giantem , potem był mały kryzys z dostępnością WWF w TV, a WCW czyt. Sting (z pałką, białą i czerwoną farbą już tak na mnie nie działał (Chyba jestem jedyny komu się to nie spodobało czytając forum ), Goldberg to wręcz działał mi na nerwy (tu na szczęście chyba nie jestem jedyny i jakoś przestałem oglądać wrestling. Dziś znowu oglądam z przyjemnością takich gości jak edge czy randy orton oni naprawdę potrafią wyzwolić w człowieku jakieś emocje że da się znów zamarkować. Jednak brakuje tych feudów które trwały naprawdę długi czas ale ich jakoś była nieporównywalna do dzisiejszych, ppv 4(5) razy w roku w WWF( w WCW było odrobinę więcej), miało naprawdę ogromną wartość nie jak dziś.Porażka Razora Ramona z 1 2 3 Kidem (superstar vs ówczesny jobber) to było coś tak niesamowitego że nie jestem w stanie tego opisać, normalny szok. Jak tak sobie porównam wygraną Hitmana na KOTR z ostatnią Regala to normalnie żal.

Tamte czasy już na pewno nie wrócą bo zmieniło się nasze podejście, jednak myślę że taki edge i jego feudy mogą tak samo działać na nowych marków, jak na nas kiedyś Hitman czy SCSA, lecz nie da się ukryć jednej rzeczy dostępność wrestlingu w internecie bardzo ułatwia życie (czyt. oglądanie zakodowanych transmisji ) jednak bardzo przeszkadza w markowaniu młodym fanom.

Edytowane 3 Września 2008 przez anakin

[Spree]

Fajny temat wiążący się z najlepszymi wspomnieniami związanymi z wrestlingiem. Podobnie jak większość z Was dużo zawdzięczam antenie satelitarnej To dzięki niej miałem okazję najpierw zetknąć się z wrestlingiem na Eurosporcie a później na Polsacie 2. Właśnie od transmisji w TV ze słoneczkiem zaczęła się moja miłość do wrestlingu. Odrazu zacząłem markować Stingowi, który wówczas rozkładał całe nWo Nie mogłem przepuścić żadnej z cotygodniowych relacji, mało tego powtórki też musiałem sobie obejrzeć. Udało mi się też wciągnąć kuzyna w oglądanie WCW.

 

Prawdziwym jednak przełomem było "odkrycie" TNT. Nie posiadałem się ze szczęścia, że znalazłem kanał, na którym Nitro trwa nie 15min (w Polsacie tylko na koniec dawali jakiś main event) ale prawie trzy godziny! No i jak w przypadku Ravena zaczęło się nocne oglądanie, odpuszczanie wszelkich imprez włącznie z urwaniem się z Sylwestra To i tak mało wspominany wcześniej kuzyn potrafił wymykać się oknem żeby wieczorem przyjść na WCW Nitro Pamiętam jak rodzice zabronili mi siedzieć w nocy, wtedy tradycyjnie czekałem aż położą się spać i na palcach do pokoju z TV (kuzyna wpuszczałem wtedy przez... balkon )

 

Bardzo markowałem Stingowi i każde jego pojawienie się na gali było czymś niesamowitym. Pamiętam jak na którymś z Nitro Sting pokonał DDP w walce o HC mało sie nie popłakałem ze szczęścia

 

Znacznie później dowiedziałem się że istnieje WWF. To było któregoś Sylwestra na Tm3 bodajże leciała jakaś gala Wrestlingowa (Survivor Sereis 98). Włączam ale to nie WCW ale coś innego. Szybko przekonałem się do WWF. Olbrzymie wrażenie zrobili na mnie zwłaszcza Kane i Undertaker, których się trochę bałem Na kanałach niemieckich od czasu do czasu puszczano WWF PPV wtedy robiłem wszystko żeby nie przegapić przypadkiem tych gal. Kumel nagrywał mi je na WHS w razie gdy mnie nie udałoby się jej obejrzeć. Wtedy także zacząłem pić kawę Pamiętam jak z kuzynem piliśmy "siekierę" z 8 łyżeczek żeby przypadkiem nie przespać PPV Pamiętam jak po którejś gali PPV kuzynowi zamknęli dom i nie mógł wejść do środka Biedaczysko zamiast się wrócić do mnie poszedł spać do... stodoły

 

Prawdziwym dramatem było zakodowanie TNT. Przez jakiś czas jeszcze "oglądałem" albo raczej słuchałem co tam się dzieje. Później już zostało jedynie DSF. Dość długo byłem tzw. pół-markiem (temat krwi, który już poruszono ) Nie było chyba jakiegoś przełomowego momentu, w któym przestałem być markiem. Trafiłem na Wrestlefans i tam zacząłem składać puzzle pt. Wrestling jest reżyserowany.

 

Cieszę się że miałem okazję poznać co to Wrestling kiedy miałem 14-15 lat. Wtedy to wszystko "inaczej smakowało". No i jest teraz co wspominać z kuzynem